آيا نام حضرت مهدى (عليه السلام) در قرآن آمده است؟

قرآن كريم براى معرفى شخصيت هاى الهى گاهى نام آن ها را ذكر مى كند و گاهى ويژگى ها را يادآور مى شود، بدون ذكر نام آن ها.

همان گونه كه از ميان صدو بيست و چهار هزار پيامبر الهى تنها نام حدود بيست و پنج نفر از آن ها در قرآن آمده، و نام ديگر پيامبران در قرآن نيامده است، و همان گونه كه نام هيچ يك از امامان معصوم(عليهم السلام)در قرآن نيامده، نام مبارك امام زمان (عليه السلام) هم در قرآن نيامده است: از ميان چهارده معصوم تنها نام پيامبر «محمد (صلى الله عليه وآله وسلم)» چهار بار در قرآن آمده است، آل عمران / 144 ـ احزاب / 40 ـ محمد / 2 ـ فتح / 29.

اگر بنا بود نام امامى در قرآن بيايد، آمدن نام حضرت على (عليه السلام) سزاوار بود. علت اصلى اين كه خداوند سبحان در قرآن كريم نام امامان معصوم(عليهم السلام)را ذكر نكرده است، خودش بهتر مى داند، و شايد يكى از علت هاى آن جلوگيرى از تحريف قرآن باشد. در عين حال كه اسامى ائمه(عليهم السلام)در قرآن نيامده است، آيات فراوانى در خصوص حضرت على (عليه السلام)، امام زمان (عليه السلام) و ديگر ائمه وجود دارد، كه اين آيات همراه با احاديثى كه در تفسير و تبيين آن ها وارد شده است، شخصيت امامان معصوم(عليهم السلام)را معرفى مى كند، مانند آيات تبليغ سوره ى مائده، آيه 67. اكمال دين سوره ى مائده، آيه 3. ولايت سوره ى مائده، آيه 55. مباهله سوره ى آل عمران، آيه 61. تطهير سوره ى احزاب، آيه 33. سوره ى هل اتى و ...

تشكيل حكومت جهانى كه بعد از ظهور امام زمان (عليه السلام) خواهد بود. در آيات قرآن مطرح شده است.

آياتى از سوره ى توبه از وصف گسترش اسلام در سطح جهان نويد مى دهد: «... هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهر، على الدين كله ولو كره المشركون» سوره ى توبه، آيه 3 و سوره صف، آيه 9. مضمون اين آيه ـ كه پيشگويى گسترش و همه جانبه ى اسلام در سطح جهان است، ـ هنوز تحقق نيافته است، و وعده ى الهى صدق است و من اصدق من الله حديثنا، نساء / 87. و اين در زمان حكومت جهانى حضرت مهدى (عليه السلام) تحقق خواهد يافت.

خداوند سبحان در آيه ى ديگرى مى فرمايد: «ولقد كتبنا فى الزبور من بعد الذكر ان الارض يرثها عبادى الصالحون»،انبياء / 105. ما پس از ذكر، در زبور نوشتيم كه بندگان شايسته ى من وارث زمين خواهند بود.

وعده ى مندرج در اين آيه هم هنوز تحقق نيافته، و اين وعده اشاره به تشكيل حكومت جهانى حضرت مهدى (عليه السلام)است. آيات ديگرى هم پيرامون حكومت جهانى امام زمان (عليه السلام) در قرآن هست، مانند آيه 55 / نور و آيه 5 / قصص.

آيا تنها ذكر نام مهدى (عليه السلام) دردى را دوا مى كند؟ آيا اگر نام حضرت در قرآن برده مى شد، امكان نداشت در طول تاريخ، شيادان و افراد شهرت طلب از آن سوء استفاده نكنند، يا افرادى روى غرض هاى خاص، وجود حضرت را انكار نمايند؟ تجربه ى تاريخى نشان داده است كه اگر هم در قرآن صراحتاً نام حضرت برده مى شد، باز در طول تاريخ، شيادان و مدعيان دروغين مهدويت پيدا مى شدند و نام خود را امام زمان و مهدى موعود مى گذاشتند، تا از آب گل آلود ماهى بگيرند و از نام او و انتظار مردم استفاده ى نادرست كنند، مگر خدا نام پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) را در انجيل نبرده است؟ ولى گروه هاى مغرض، از آن بهره بردارى ناجوانمردانه كردند. بنابراين، مسأله ى مهم، بيان ويژگى هاى ديگر حضرت است تا افراد آگاه با شناخت آن ها، مهدى واقعى را از مدعيان دروغين مهدويت باز شناسند